Corona
In 2020 maakte de wereld kennis met corona en met zeer ingrijpende en vrijheidsbeperkende maatregelen die daar het gevolg van waren. Juist in het coronajaar waarin we 75 jaar vrijheid vierden, werd ons het belang van vrijheid in zijn volle omvang duidelijk.
Corona was, en is, immers veel meer dan een virus. Corona is ook een test gebleken voor de verhouding tussen de overheid en de Nederlanders. De coronamaatregelen die het afgelopen jaar genomen werden, hebben diep ingegrepen in het dagelijks leven van ieder van ons. Wie had ooit gedacht dat we 75 jaar na de Tweede Wereldoorlog nog een avondklok zouden meemaken?
We zaten noodgedwongen thuis, met chips op de bank voor Netflix, terwijl er boodschappen aan huis werden bezorgd.
Flexibiliteit en verantwoordelijkheidsgevoel werden gevraagd. In werk en privéleven moesten we onszelf als het ware opnieuw uitvinden. Hoe kunnen beleid en processen toch doorgang vinden? Wat kan wel, wat kan niet? En er kan veel wèl, of een beetje anders. Aan inventiviteit gelukkig geen gebrek. Maar mensen ervaren ook een andere kant. Gevoelens van opgesloten zijn, het verlies van perspectief vanwege de uitzichtloosheid, de ongrijpbare malaise die als een donkere schaduw boven het dagelijkse leven hangt, de machteloosheid van het individu.
Als het gaat om het coronabeleid zijn vragen naar democratische legitimatie, bijvoorbeeld van de Veiligheidsregio, gerechtvaardigd. En die vragen gelden in principe voor alle vormen van regionale samenwerking. Overheidsbeleid is altijd gericht op het algemeen belang, en op veiligheid, waarbij het er dan op aankomt de juiste afweging te maken, waarbij altijd risico’s en kosten een rol spelen. Dat betekent ook oog hebben voor de sociaal-maatschappelijke schade van het coronavirus, zeker ook onder jongeren. Risico’s helemaal uitsluiten kan niet en dat desalniettemin proberen leidt tot een onleefbare samenleving. Het gaat om het vinden van de balans tussen diverse risico’s.
Provinciale Staten hebben 2 fondsen opgericht om de gevolgen van de coronamaatregelen te verzachten. Dat is nodig, omdat er economisch, sociaal en cultureel harde klappen vallen. Hopelijk kunnen wij als provincie met deze fondsen ons steentje bijdragen. Misschien moeten we ons er wel op instellen, dat ook corona nog langere tijd een chronische ziekte is die in Nederland rondwaart, en die we naar eer en geweten proberen in te bestrijden, zonder onze hele samenleving daarvoor stil te leggen.
‘Het gaat om het vinden van de balans tussen diverse risico’s.’
Als het gaat om het coronabeleid zijn vragen naar democratische legitimatie, bijvoorbeeld van de Veiligheidsregio, gerechtvaardigd. En die vragen gelden in principe voor alle vormen van regionale samenwerking. Overheidsbeleid is altijd gericht op het algemeen belang, en op veiligheid, waarbij het er dan op aankomt de juiste afweging te maken, waarbij altijd risico’s en kosten een rol spelen. Dat betekent ook oog hebben voor de sociaal-maatschappelijke schade van het coronavirus, zeker ook onder jongeren. Risico’s helemaal uitsluiten kan niet en dat desalniettemin proberen leidt tot een onleefbare samenleving. Het gaat om het vinden van de balans tussen diverse risico’s.
Provinciale Staten hebben 2 fondsen opgericht om de gevolgen van de coronamaatregelen te verzachten. Dat is nodig, omdat er economisch, sociaal en cultureel harde klappen vallen. Hopelijk kunnen wij als provincie met deze fondsen ons steentje bijdragen. Misschien moeten we ons er wel op instellen, dat ook corona nog langere tijd een chronische ziekte is die in Nederland rondwaart, en die we naar eer en geweten proberen in te bestrijden, zonder onze hele samenleving daarvoor stil te leggen.